Η Honda ατενίζει το μέλλον δουλεύοντας μοτοσυκλέτες με κυψέλες υδρογόνου
Δεν αποτελεί είδηση ότι οι βενζινοκινητήρες αργοπεθαίνουν. Επίσης, δεν αποτελεί είδηση ότι όλες οι εταιρείες ψάχνουν εναλλακτικούς τρόπους για να προσφέρουν κίνηση στα μοντέλα του μέλλοντος. Όπως είναι φυσικό, η Honda δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός «παιχνιδιού», δουλεύοντας τώρα μοτοσυκλέτες που θα κινούνται με υδρογόνο.
Ο Ιαπωνικός κολοσσός κατέθεσε σχέδια ευρεσιτεχνίας που απεικονίζουν μια συνηθισμένη μοτοσυκλέτα, τουλάχιστον όσο βλέπουμε την πρώτη εικόνα όπου αυτή είναι καλυμμένη με τα πλαστικά του κοστουμιού της.
Συμβατικές αναρτήσεις, σύγχρονο design και ένας άξονας για την τελική μετάδοση της κίνησης, δεν προδιαθέτουν σε τίποτα αυτό που ακολουθεί στο δεύτερο σκίτσο. Εκεί, η Honda ξεδιπλώνει το μυστικό της, με την κυψέλη υδρογόνου να δεσπόζει στο πίσω μέρος, κάτω από τη σέλα.
Η τεχνολογία στην οποία εργάζονται οι τεχνικοί της Honda είναι μια Ιαπωνική συμμαχία. Μια συνεργασία ανάμεσα στη Honda, την Toyota και τη Nissan, η οποία έχει ως στόχο να φέρει τους Ιάπωνες ένα βήμα εμπρός από τον υπόλοιπο κόσμο.
Σε αυτή την ενέργεια η Honda έχει σύμμαχο και την Ιαπωνική κυβέρνηση, η οποία έχει ετοιμάσει σχέδιο δημιουργίας 80 σταθμών ανεφοδιασμού υδρογόνου τα επόμενα 4 χρόνια. ‘Ετσι, η Big ‘H’ θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τη «συνταγή» της πρώτα στους δικούς της ανθρώπους, πριν ανοίξει και πάλι τα φτερά της παγκόσμια.
Φυσικά αυτή δεν είναι η πρώτη απόπειρα των Ιαπώνων για την δημιουργία οχήματος με κυψέλες υδρογόνου, καθώς η Honda έχει ήδη δοκιμάσει τις δυνάμεις της στους 4 τροχούς με το μοντέλο Clarity.
Πέρα από τα παραπάνω, πρέπει να πούμε ότι οι κυψέλες υδρογόνου παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για την λειτουργία του κινητήρα, λόγω της θερμότητας που προέρχεται από την καύση υδρογόνου και οξυγόνου. Έτσι, οι κυψέλες υδρογόνου αποτελούν μια καλή εναλλακτική έναντι των ηλεκτροκινητήρων.
Ως τώρα η χρήση του υδρογόνου στα οχήματα έχει περιοριστεί λόγω της έλλειψης των σταθμών ανεφοδιασμού αλλά και για λόγους ασφαλείας, οι οποίοι σχετίζονται με τη μεταφορά και την αποθήκευση του καυσίμου. Επιπρόσθετα, ακόμη ένα εμπόδιο είναι το υψηλό κόστος της παραγωγής του.
Ένα θετικό στοιχείο όμως για αυτή την εναλλακτική πρόταση είναι ο ανεφοδιασμός, στον οποίο οι κυψέλες υδρογόνου κερδίζουν σημαντικό έδαφος έναντι των ηλεκτροκινητήρων. Η φόρτιση ενός ηλεκτροκίνητου οχήματος μπορεί να διαρκέσει ώρες, στην περίπτωση των κυψελών όμως διαρκεί όσο και ο ανεφοδιασμός ενός βενζινοκινητήρα.
Και λαμβάνοντας υπ’ όψην ότι το μεγάλο τροχοπέδη για την εξάπλωση των ηλεκτροκινητήρων οφείλεται στην αυτονομία και την φόρτισή τους, τότε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το υδρογόνο έχει αρκετές πιθανότητες να πετύχει. Τουλάχιστον ώσπου να προχωρήσει περαιτέρω η τεχνολογία στις μπαταρίες των ηλεκτροκινητήρων.
