Επιστροφή στα βασικά…

Όπως γίνεται συνήθως – ή μάλλον πάντα, όταν βρεθεί μια παρέα από μοτοσυκλετιστές, η κουβέντα δεν γίνεται να μην είναι για την μοτοσυκλέτα και οτιδήποτε περιστρέφεται γύρω από αυτήν. Θα θυμηθούμε παλιές ιστορίες, διαδρομές, ταξίδια και θα μιλήσουμε για παλιά και νέα μοντέλα.

Με μια τέτοια παρέα βρέθηκα πριν λίγες μέρες και η κουβέντα μάς πήγε κάποια χρόνια πίσω. Μιλώντας για τα παλιά συμπεράναμε όλοι ότι τα πράγματα φαινομενικά ήταν πιο δύσκολα, αλλά ήταν πιο απλά.

Κάποτε ξυπνούσαμε το Σάββατο ή την Κυριακή, παίρναμε ένα σακάκι, κράνος και γάντια και φεύγαμε. Ξέραμε ότι στο τάδε σημείο θα ήταν η παρέα έτοιμη για διαδρομή. Τα δε καλοκαίρια παίρναμε και ένα αντίσκηνο και Παρασκευή απόγευμα, μόλις τελειώναμε από την δουλειά, είμασταν στο δρόμο. Προορισμός μας ένας κατασκηνωτικός χώρος.

Εκεί μεταξύ φραπέ και μπύρας ανοίγαμε χάρτες, σχεδιάζαμε διαδρομές, ταξίδια και ανυπομονούσαμε για τα επόμενα σαββατοκύριακα ή αργίες. Ανταλλάσσαμε απόψεις, συζητούσαμε και την Κυριακή φεύγαμε συνήθως από διαφορετική διαδρομή και επιστρέφαμε σπίτι.

Τα πράγματα ήταν απλά… Δεν υπήρχαν ούτε ‘έξυπνα τηλέφωνα’, ούτε Facebook για να φτιάξουμε ομάδα για να συνεννοούμαστε. Δεν χρειαζόμασταν τεχνολογία να επικοινωνήσουμε για την οργάνωση μιας διαδρομής.
Έχει λοιπόν αλλάξει ο τρόπος ζωής μας ή έχουμε αλλάξει εμείς;

Κάποιος από την παρέα ήταν κατηγορηματικός. «Δεν υπάρχει η φιλία, η αλληλεγγύη και η εμπιστοσύνη που υπήρχε παλιά. Αν κάποιος μοτοσικλετιστής χρειαζόταν βοήθεια, τρέχαμε να τον βοηθήσουμε, έστω και αν δεν τον γνωρίζαμε.

«Τώρα βλέπουμε κάποιον στον δρόμο να έχει πρόβλημα με την μοτοσυκλέτα του και απλά προσπερνάμε, σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Όλοι βλέπουν το συμφέρον τους. Αν δεν υπάρχει συμφέρον δεν βοηθούν. Οι δε λέσχες αντί να συνεργάζονται, ανταγωνίζονται η μια την άλλη.»

Ίσως η αλληλεγγύη και η βοήθεια δεν είναι όπως παλιά, όμως δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη ότι θα υπάρχει κάποιος μοτοσικλετιστής στην άκρη του δρόμου και δεν θα σταματήσουν μοτοσυκλετιστές να βοηθήσουν.

Ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, μου έτυχε να ‘μείνω’ κάπου και όχι μόνο ένας, αλλά όσοι μοτοσυκλετιστές πέρασαν, είχαν σταματήσει να με βοηθήσουν. Όχι μόνο όταν είχα πρόβλημα, αλλά και όταν έφθανα κάπου και έβλεπαν την μοτοσυκλέτα φορτωμένη και με ξένα νούμερα, τότε έρχονταν να δουν αν ήθελα κάποια βοήθεια.

Γνώρισα και έκανα αρκετούς φίλους στον δρόμο. Όσο αφορά τις λέσχες ίσως να έχει δίκιο στο ότι υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα τους. Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά ίσως να είναι και κάτι φυσικό. Ο υγιείς ανταγωνισμός ποτέ δεν έβλαψε κανένα. Το καλύτερο φυσικά θα ήταν η συνεργασία, άλλωστε τι έχουν να χωρίσουν;

Ξέρω ότι υπάρχει συνεργασία για φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα προς το συμφέρον του μοτοσυκλετιστή. Ο φίλος όμως συνέχισε λέγοντας και άλλα, τα οποία μας προβλημάτισαν.

«Πολλές φορές όταν βρεθώ με νεαρούς μοτοσικλετιστές, είτε στην λέσχη είτε κάπου αλλού, μπορεί να μιλήσουμε λίγο και μετά παίρνουν το τηλέφωνο και ασχολούνται με το internet και το Facebook. Κάποια στιγμή μπορεί να μου δείξουν κάτι από το ιντερνέτ σχετικό με τις μοτοσυκλέτες, αλλά τα ενδιαφέροντα μας είναι εντελώς διαφορετικά.

«Αντί να ανταλλάξουν κουβέντες και ιδέες μεταξύ τους, συνομιλούν μέσω του Facebook. Οι νέοι μοτοσυκλετιστές είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς τους μεγαλύτερους.»

Ενδιαφέροντα τα όσα ανάφερε ο φίλος, ο οποίος είναι αναμιγμένος σε λέσχες χρόνια, είναι αρκετά ενημερωμένος και ενδιαφέρεται για τον μοτοσυκλετισμό γενικά.

Το ότι οι νέοι μοτοσυκλετιστές έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και ότι είναι «παιδιά» του internet και του Facebook είναι γεγονός, όμως υπάρχει κάτι που είναι επίσης γεγονός και το οποίο ενώνει τους παλιούς με τους νέους και αυτό είναι η αγάπη για την μοτοσυκλέτα. Όλοι οδηγούμε μοτοσυκλέτα αντί για αυτοκίνητο, γιατί μας αρέσει αυτό το αίσθημα της ελευθερίας.

Αν οι νέοι αντιδρούν και έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα από εμάς δεν σημαίνει ότι είναι κάτι κακό, απλώς μεγάλωσαν διαφορετικά από εμάς, άλλωστε να μην ξεχνούμε ότι αν μεγάλωσαν λάθος τότε η ευθύνη είναι δική μας, εμάς, της παλαιότερης γενιάς.

Άλλωστε στον κόσμο της μοτοσυκλέτας δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Δεν είναι όλοι οι μοτοσυκλετιστές καλοί άνθρωποι, ούτε και όλοι οι μοτοσυκλετιστές έχουν τα ίδια ‘πιστεύω’ και αντιλήψεις. Υπάρχει όμως μια κοινότητα και όλοι θα ανταλλάξουν μια κουβέντα και μια χειραψία τουλάχιστον όταν βρεθούν.

Πολλές φορές ένα ταξίδι, μια διαδρομή, γίνεται πιο ενδιαφέρουσα διότι γνωρίζεις κάποιους άλλους μοτοσυκλετιστές. Ίσως να μην μπορούμε να επιστρέψουμε στον απλό τρόπο ζωής, όπως απλές ήταν και οι μοτοσυκλέτες που οδηγούσαμε, όμως μπορούμε να διατηρήσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των μοτοσυκλετιστών.

Ας αρχίσουμε από το πιο απλό αλλά ίσως και το πιο βασικό… ας χαιρετούμε ο ένας τον άλλο.

Καλές διαδρομές……φορώντας πάντα το κράνος σας.