Συνέντευξη Λέσχη Μοτοσυκλετιστών ‘Λήδρα’ – Η πρώτη των επίσημων λεσχών στην Κύπρο

Αυτή δεν είναι η πρώτη μας συνέντευξη στο site και σίγουρα δεν είναι η τελευταία. Και όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα, κάποιες στιγμές που σου μένουν στο νου· έτσι μου έμεινε και η συνέντευξη με την Λέσχη Μοτοσυκλετιστών ‘Λήδρα’ και τον πρόεδρό της Γιώργο Κωνσταντινίδη. Γιατί; Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Με τον Γιώργο αρχίσαμε να μιλάμε (διαδικτυακά αρχικά) πριν από περίπου 8 μήνες. Παρ’ όλο που αυτό το διάστημα είναι αρκετά μικρό και σε συνδυασμό με το ότι έκτοτε δεν έχουμε βρεθεί και πολλές από κοντά, εντούτοις οι απόψεις του μου κίνησαν το ενδιαφέρον εξ’ αρχής.

Μιλάμε για έναν πραγματικό αναβάτη, για έναν άνθρωπο που ‘γουστάρει’ τη μοτοσυκλέτα και ότι έχει να κάνει με αυτή. Τις εκδηλώσεις, τις βόλτες, την παρέα, τους αγώνες… Του αρέσουν όλα αυτά και μολονότι τα πράγματα δεν κυλούν πάντοτε όμορφα, ο ίδιος στέκει στο ύψος του και οδηγεί τη Λέσχη Μοτοσυκλετιστών ‘Λήδρα’ στις μέρες μας.

Αυτό του το ‘πνεύμα’ περνά και στα υπόλοιπα μέλη της λέσχης, δραστηριοποιώντας τους πάντες με την ενέργειά του. Έπειτα λοιπόν από 8 μήνες, ήρθε η ώρα να μάθουμε τα ‘μυστικά’ του club. ‘Μυστικά’ τα οποία μοιράστηκε απλόχερα ο πρόεδρος μαζί μου, δίχως ενδοιασμούς και με περίσσια ειλκιρίνεια. Ας δούμε τι μας είπε.

Bikerstime.com: Ποιά είναι η ιδέα πίσω από την ίδρυση της Λέσχης και ποιός ο σκοπός ύπαρξής της; 

Λέσχη Μοτοσυκλετιστών ‘Λήδρα‘: Όταν ιδρύθηκε η λέσχη, υπήρχε η ανάγκη της ύπαρξης χώρου για συναναστροφή ατόμων που είχαν ως ενδιαφέρον την καλή παρέα και την μοτοσυκλέτα. Υπήρχε η ανάγκη διοργάνωσης αγώνων και  υπήρχε και η ανάγκη κάποιας οδού για συζήτηση θεμάτων τεχνικής, οδηγικής φύσεως και να βρεις μερικά άτομα που κουβαλάνε την ίδια ‘πελλάρα’ σαν και εσένα. Επίσης, χωρίς ένα οργανωμένο σύνολο, δεν μπορείς να διεκδικήσεις σχεδόν τίποτα από το κράτος.

BT: Πότε ιδρύθηκε η Λέσχη και πόσα μέλη αριθμεί;

ΛΜΛ:  Η λέσχη ιδρύθηκε επίσημα στις 3 Σεπτεμβρίου του 1985 και ήταν η πρώτη εγγεγραμμένη λέσχη μοτοσυκλετιστών στην Κύπρο. Τότε, μια παρέα από μοτοσυκλετιστές, αποφάσισε να πάρει τον μοτοσυκλετισμό πιο μπροστά.

Σήμερα η λέσχη αριθμεί περίπου 70 εγγεγραμμένα μέλη. Αυτός ο αριθμός είναι μειωμένος σε σχέση με άλλες εποχές που η ΛΗΔΡΑ διοργάνωνε πολλούς αγώνες. Υπάρχουν όμως μοτοσυκλετιστές, αθλητές, ταξιδιώτες και φίλοι της μοτοσυκλέτας που επισκέπτονται το οίκημα μας , χωρίς να επιθυμούν να εγγραφούν μέλη. Είναι κάτι κατανοητό. Αν υπάρχει ένας χαρακτήρας ανθρώπου που λατρεύει την ανεξαρτησία και δεν επιθυμεί ταμπέλες , είναι ο μοτοσυκλετιστής. Τους δεχόμαστε όλους όσους έχουν καλές προθέσεις και σεβασμό , απλά τα μέλη απολαμβάνουν κάποια προνόμια.

Είναι ένας φιλικός χώρος οπου κάθε μοτοσυκλετιστής που εχει σεβασμό για τον αδελφό μοτοσυκλετιστή , είναι ευπρόσδεκτος. Κάθε μοτοσυκλετιστής μπορεί να γίνει μέλος και κάθε μέλος μας μπορεί να ειναι επίσης μέλος σε όποια λέσχη, οργανισμό ακόμα και κόμμα επιθυμεί.

BT: Ποιές είναι οι δραστηριότητες της λέσχης; Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα για τους ενδιαφερόμενους;

Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις μας είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα μας, αλλά γίνονται και καποιές εκτός προγράμματος. Η λέσχη διαθέτει οίκημα το οποίο τα μέλη της συντηρούν, χρηματοδοτούν και το οποίο ανοίγουν κάθε Τρίτη.

Το οίκημα επίσης ανοίγει για να δούμε τους αγώνες του MotoGP. Διοργανώνουμε μονοήμερες εκδρομές (rides), μια φορά τον μήνα αλλά έχουμε επίσης και  διήμερες εκδρομές, στις οποίες συμμετέχουν αποκλειστικά μέλη.

Εκείνο όμως που θεωρούμε ως την πιο σημαντική δραστηριότητα μας, είναι η διοργάνωση των σχολείων ασφαλούς οδήγησης σε συνεργασία με το riding school του Θανάση Χουντρα. Μια, ίσως και δυο φορές τον χρόνο, αναλόγως ενδιαφέροντος και οικονομικών συνθηκών , διοργανώνουμε σχολεία ασφαλούς οδήγησης μοτοσυκλέτας.

Πρόκειται για σχολεία τα οποία παρακολούθησα και εγώ πριν περίπου 8 χρόνια , σχολεία τα οποία αν δεν τα είχα κάνει, σίγουρα δεν θα ήμουν αρτιμελής, ίσως να μην ήμουν ζωντανός σήμερα, καθώς δυο φορές με έσωσαν από ατύχημα.

Με χαρά συμμετέχουμε επίσης στην ετήσια πορεία αγάπης του “Ένα Όνειρο μια Ευχή” με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για παιδιά που η ζωή δεν ήταν τόσο καλή μαζί τους. Εδώ και 4 χρόνια έχουμε ξεκινήσει την διοργάνωση ενός μικρού φεστιβάλ στην πλατεία Φανερωμένης, δίπλα ακριβώς από το οίκημα της λέσχης , το οποίο ονομάζουμε ταπεινά Bike Fest.

Σκοπός μας είναι να έρθει πιο κοντά ο κόσμος με την μοτοσυκλέτα, να προσφέρουμε στην γειτονιά στην οποία κατοικεί η ΛΗΔΡΑ , να προωθήσουμε τοπικά μουσικά και γενικότερα καλλιτεχνικά ταλέντα και να περάσουμε καλά.

Ειδικότερα τα τελευταία 2 δυο χρόνια, στα πλαίσια του Bike Fest, έχουμε ξεκινήσει έναν διαγωνσιμό παλιάς/custom μοτοσυκλέτας, κάτι το οποίο είναι όμορφο και εφικτό στον μικρό χώρο της πλατείας Φανερωμένης.

Επίσης, ως άτομα που βρισκόμαστε καθημερινά πάνω στην μηχανή, παρακολουθούμε από κοντά την κατάσταση στους Κυπριακούς δρόμους και πιο συγκεκριμένα την ασφάλεια των μοτοσυκλετιστών. Είναι ένα πονεμένο θέμα για το οποίο θα μπορούσα να μιλώ για ώρες.

Θα αρκεστώ εδώ, στο να πω ότι πρώτο, όχι άπλα δεν πάμε καλά, αλλά τα πράγματα στους δρόμους χειροτερεύουν. Η οδική μας συμπεριφορά και το τι αυτό αντανακλά για τον πολιτισμό μας και τον σεβασμό μας στο κοινωνικό σύνολο , δείχνει το άσχημο της πρόσωπο συνεχώς.

Δευτερον θα πως μερικές γνωστές λέξεις. Μεταλλικά πασαλάκια, υπερήλικες οδηγοί, απρόσεκτοι οδηγοί, επικίνδυνη στάθμευση, ανοχή αστυνομίας και Δήμων στην παρανομία, παραβίαση κόκκινου σηματοδότη, παράνομες στροφές, ακατάλληλοι δρόμοι, λανθασμένα πρότυπα στην Βουλή μας κτλ , μπορουμε να μιλάμε για ώρες για το τι παει στραβά στους δρόμους μας.

BT: Ποιά είναι η ενασχόληση σας με τα αγωνιστικά δρώμενα της Κύπρου;

ΛΜΛ: Δυστυχώς δεν ασχολούμαστε πλέον με τα αγωνιστικά δρώμενα. Αν και παλαιότερα διοργανώναμε πρωταθλήματα Scooter, enduro και Supermotard και το οίκημα μας ήταν ένας τόπος συνάντησης αθλητών και καθημερινών αναβατών ομοίως, μετά την αποχώρηση της λέσχης μας από την ΚΟΜ, δεν συνεχίστηκαν για πολύ οι αγώνες.

Το γιατί προτιμώ να μην το σχολιάσω εδώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα παραμείνει έτσι αυτή η κατάσταση για τους αθλητές. Είναι στην φύση της κοινωνίας αλλά και των μοτοσυκλετιστών να παρακάμπτει εμπόδια αργά ή γρήγορα. Η ανάγκη για αγώνες είναι εκεί και κάποιος θα τους διοργανώσει στο τέλος της μέρας.

BT: Πριν περίπου δύο χρόνια, θελήσατε να διοργανώσετε τον πρώτο αγώνα μοτοσυκλετών σε δρόμο, τύπου TT. Τι πήγε στραβά και δεν πραγματοποιήθηκε;

ΛΜΛ: Να στο πω όσο πιο ‘ίσια’ και ευγενικά μπορώ Κώστα. Ένας συνδυασμός ευθυνοφοβίας που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία εκείνων που θέλουν  να ανελιχθούν  στην πολιτική ή στην αστυνομία, μαζί με μία δόση κτυπημάτων κάτω από την μέση από άτομα που δεν ήθελαν η ΛΗΔΡΑ να διοργανώσει τέτοιο αγώνα και ‘έριξαν’ τηλέφωνα.

Κάποια άτομα της λέσχης είχαν ασχοληθεί πολύ, είχαν τρέξει και είχαν ιδρώσει πάρα πολύ για να διοργανωθεί αυτός ο αγώνας. Μελετήθηκαν διαδρομές, αναγνωρίστηκαν επικίνδυνα σημεία, βρέθηκαν μπάλες σανού και άλλα μέτρα ασφαλείας, βρέθηκαν χορηγοί, ασθενοφόρα, εξοπλισμός κτλ και είχαμε διαβεβαιώσεις ότι θα επιτραπεί ο αγώνας από την αστυνομία, όπως μας είχαν ήδη επιτρέψει κοινότητες από τις οποίες θα πέρναγε ο αγώνας καθώς και άλλες αρμόδιες αρχές.

Δυστυχώς στην συνάντησή μας με τον τότε διευθυντή τροχαίας Λευκωσίας είδα μπροστά μου έναν άνθρωπο, που, ως μοτοσυκλετιστής, δεν σεβάστηκα καθόλου και ο οποίος τελικά δεν μας επέτρεψε να κάνουμε τον αγώνα χρησιμοποιώντας ατεκμηρίωτους λόγους που προσωπικά βρήκα αστείους και προσβλητικούς, αφού βασίζονταν κυρίως πάνω στην άγνοια, την γενική άρνηση και την πολιτική σκοπιμότητα.

Το επιχείρημα εναντίον της διοργάνωσης του αγώνα ήταν ένα. ‘Εν πολλά επικίνδυνο’ , χωρίς φυσικά να εξηγείται γιατί και πόσο επικίνδυνο είναι , μετά απο όλα τα μέτρα ασφαλείας που είχαν ληφθεί. Απλά, «εν πολλά επικίνδυνο. Αν κτυπήσει κανείς ποιος εννα φταίει;»

Εκείνος ο αγώνας θα είχε πολλαπλά οφέλη, μεταξύ των οποίων και η προβολή της ασφάλειας στην μοτοσυκλέτα, μέσω της προώθησης του σωστού εξοπλισμού που φορά ένας αναβάτης. Άλλο να βλέπεις τον ‘κάγκουρα’ να πηγαίνει σούζα σε δρόμο την νύχτα, με το σάνδαλο και το μαλλί ‘κάγκελο’ και άλλο να βλέπεις έναν αθλητή με πλήρη εξοπλισμό, σε ελεγχόμενο αγωνιστικό περιβάλλον να κάνει επίδειξη τεχνικής που ο ‘κάγκουρας’ μόνο στο youtube βλέπει.

Επίσης η διοργάνωση τέτοιου αγώνα θα προσέλκυε ενδιαφέρον από όλη την γεωγραφική περιοχή γύρω από την Κύπρο και θα μπορούσαμε να δούμε εξαιρετικούς αθλητές στους Κυπριακούς δρόμους. Αυτα πέραν των γνωστών πλεονεκτημάτων κάθε αγώνα.

BT: Θα επιστρέψει η Λέσχη ως διοργανωτής κάποιου αγωνιστικού γεγονότος στο άμεσο μέλλον;

ΛΜΛ: Ναι. Σύντομα θα βγει ανακοίνωση.

BT: Ποιά είναι τα επόμενα βήματά σας;

ΛΜΛ: Όλα όσα ανάφερα πιο πάνω θα συνεχιστούν. Έχουμε πολλά σχέδια και ιδέες από τα οποία σίγουρα θα προκύψουν κάποιες εκδηλώσεις. Προσωπικά με απασχολεί πολύ η έλλειψη σεβασμού στους Κυπριακούς δρόμους με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ή θάνατο μοτοσυκλετιστών και ποδηλατιστών.

Ο πιο άμεσος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου είναι η παρακολούθηση των σχολείων ασφαλούς οδήγησης, τα οποία θέλουμε να επεκτείνουμε. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τα αρμόδια άτομα στην ΑΤΗΚ και το Υπουργείο Συγκοινωνιών και έργων για την χορηγία αυτών των σχολείων. Χωρίς την οικονομική βοήθεια τους δεν θα μπορούσαν να προσφερθούν αυτά τα σχολεία σε τόσο προσιτές τιμές.

BT: Που μπορεί να σας βρει κάποιος και πως μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σας;

ΛΜΛ: Λοιπόν να ξεκινήσουμε με αντίστροφη τεχνολογική σειρά.
Η σελίδα μας στο Facebook , που έχει γίνει και ο πιο συχνός τρόπος που επικοινωνούν πολλοί μαζί μας είναι εδώ.
Η ιστοσελίδα μας ειναι εδώ http://www.nicosiamotorcycleclub.com/.
Η Ταχυδρομική Διεύθυνση μας είναι : Τ.Θ. 22539, CY-1522, ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Διεύθυνση Οικήματος: Ανδρέα Λουκά 1, ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΦΑΞ. 22754639

BT: Ως Λέσχη, έχετε κάποιο μήνυμα να περάσετε στους αναγνωστες του BikersTime.com;

ΛΜΛ: Μοτοσικλετιστική αλληλεγγύη πάνω από όλα.

Ως λέσχη έχουμε δείξει τις προθέσεις μας και τις σκέψεις μας για την οδική ασφάλεια με επιστολές και συναντήσεις με αρμόδιους φορείς. Κάποιοι από αυτούς τους φορείς μας αγνόησαν προκλητικά. Η ασφάλεια μας είναι – σε μεγάλο βαθμό – στα χέρια μας, για αυτό η εκπαίδευση και ο σωστός εξοπλισμός είναι κάτι που πρέπει να προωθούμε συνεχώς.

Η έλλειψη σεβασμού που αντιμετωπίζουμε από τους αυτοκινητιστές αλλά και την γενικότερη έλλειψη σεβασμού όλων των χρηστών αλλά και αρμοδίων του οδικού δικτύου καθιστούν την προσοχή μας στον δρόμο επιβεβλημένη.

Δυστυχώς οι εκστρατείες της αστυνομίας και άλλων ‘υπευθύνων’ δεν έχουν αποτέλεσμα την προστασία μας αλλά τον μεγαλύτερο έλεγχό μας. Τα ‘μέτρα’ τα οποία λαμβάνουν οι αρχές δεν ασχολούνται πραγματικά με την ασφάλειά μας, οπότε θα πρέπει να ασχοληθούμε εμείς, ο κάθε ένας μοτοσυκλετιστής να προσέχει τον εαυτό του και τους φίλους, συγγενείς και αδελφούς μοτοσυκλετιστές.

Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την ασφάλεια μας σε άτομα που δεν ανεβαίνουν σε μοτοσυκλέτα επειδή είναι ‘πολύ επικίνδυνη’ ή άτομα που το να μιλάνε για οδική ασφάλεια είναι η δουλειά που τους έβαλε κάποιο κόμμα.

Όχι γιατί έχω κάτι προσωπικό μαζί τους, αλλά επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν την ψυχολογία, τους κινδύνους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ένας μοτοσυκλετιστής. Μου θυμίζει μια φορά που βλέποντας μια ταλαιπωρημένη ετοιμόγεννη φίλη μου της είπα ‘σε καταλαβαίνω’.

Όχι. Όσο και να προσπαθήσω, δεν μπορώ να την καταλάβω, επειδή πολύ απλά δεν είμαι έγκυος και δεν ζω από πρώτο χέρι τις προκλήσεις που βρίσκει μπροστά της κάθε μέρα. Ηταν ηλίθιο εκείνο που της είπα , όπως ηλίθιες είναι και κάποιες αποφάσεις που παίρνονται για μοτοσυκλετιστές,εν τη απουσία μοτοσυκλετιστών.

Επίσης θα ήθελα να πω ότι όλοι μας καβαλάμε δυο τροχούς. Ότι κάνει το κάθε οργανωμένο σύνολο ή άτομο, που έχει σκοπό την ασφάλεια, απόλαυση ή προώθηση του μοτοσικλετισμού , είναι καλό και αν μπορουμε να το στηρίξουμε θα το κάνουμε.

Σε αυτήν την σύντομη ζωή, δεν θα έπρεπε να θέλουμε να χωρίσουμε χωράφια (εκτός αν κρατάμε μεγάλα enduro). Θέλουμε να χαμογελάμε και να νοιώθουμε τον αέρα στο πρόσωπο. Ό,τι γίνει από μοτοσυκλετιστές για τον μοτοσυκλετισμό ειναι καλό.

Καταληκτικά θα ήθελα να μεταφέρω ένα μήνυμα για ένα άλλο θέμα. Τις κλοπές μοτοσυκλετών.

Έχουμε και εμείς ευθύνη. Λίγο πολύ όλο και κάποιος θα ξέρει κάποιον που κτυπά νούμερα σε σκελετούς, που έχει μια μοτοσυκλέτα που δεν είναι δική του, που ξαφνικά βρήκε μηχανή χωρίς serial number, που γυρίζει με μοτοσυκλέτα χωρίς νούμερα (ίσως επειδή ειναι κλεμμένη).

Εμείς τι κάνουμε για αυτό; Πρώτοι εμείς , οι μοτοσυκλετιστές πρέπει να εντοπίζουμε, να εκθέτουμε και καταγγέλλουμε αυτά τα άτομα και περισσότερο τις ‘κλίκες’ που μαστίζουν τον ήσυχο ύπνο μας με κλοπές.

Αν δεν προσέξουμε εμείς τους μοτοσυκλετιστές , δεν θα μας προσέξει κανείς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτή η συνέντευξη με τον Γιώργο και την λέσχη ‘Λήδρα’ ήταν απλά η αρχή, με τον πρόεδρο να με αποχαιρετά με την υπόσχεση ότι «θα τα ξαναπούμε σύντομα», αναφέροντας ότι υπάρχουν και άλλα πολλά που έχει να μάθει ο κόσμος για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα club της Κύπρου.

Τι εννοεί; Υπομονή ως την επόμενη φορά, καθώς είμαι σίγουρος ότι οι δρόμοι μας θα συναντηθούν ξανά και μάλιστα πολύ σύντομα.