Μαμά γερνάω… (Μοτοσυκλετιστές και ηλικία)
Το MotoGP είχε τελειώσει στο Silverstone, με τον Dovizioso να κερδίζει τον αγώνα και τον Rossi να τερματίζει τρίτος. Κοίταξα γύρω τους μοτοσυκλετιστές που μαζεύτηκαν στην μπυραρία να παρακολουθήσουν τον αγώνα και είδα γκρίζα, άσπρα και φαλακρά κεφάλια. Ο νεαρότερος θα ήταν το λιγότερο σαράντα χρονών. «Γερνάμε», σκέφτηκα και θυμήθηκα το γνωστό τραγούδι ‘μαμά γερνάω’ .
Τι γίνεται; Δεν υπάρχουν πλέον νεαροί μοτοσυκλετιστές; Είναι φανερό και σύμφωνα με διάφορες μελέτες που έγιναν στο εξωτερικό, έδειξαν ότι η μέση ηλικία των μοτοσυκλετιστών ανεβαίνει. Ποιοι οι λόγοι αυτού του φαινομένου; Περνάει άραγε κρίση ο μοτοσυκλετισμός; Αν ναι, τότε πως θα ξεπεραστεί;
Προβληματίστηκα και προσπάθησα να δω αν υπάρχει εξήγηση. Κατά αρχήν, ας μην ξεχνάμε ότι ο πληθυσμός της Ευρώπης γερνάει. Η μέση ηλικία των ανθρώπων αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Αυτό φαίνεται να αντανακλάται έστω και σε μικρό βαθμό, στην ηλικία των μοτοσυκλετιστών.
Οι κανονισμοί για την άδεια Α2 μειώνουν κατά κάποιο τρόπο την επιλογή στις μοτοσυκλέτες για τους νεαρούς. Οι νέοι, όπως και όλοι μας, είμαστε θύματα του καταναλωτισμού. Θέλουμε να έχουμε την καλύτερη μοτοσυκλέτα και αυτή δεν είναι η μοτοσυκλέτα που μπορεί να αποκτηθεί με την Α2 άδεια οδήγησης.
Οι πιο παλιοί οδηγούσαν μοτοσυκλέτα πρώτα από ανάγκη. Αγόραζαν ένα παπί, ένα scooter, μια μικρή μοτοσυκλέτα και αυτό ήταν το μεταφορικό τους μέσο. Ζούσαν με αυτή. Περνούσαν ώρες φτιάχνοντας την. Μαζεύονταν παρέες και πήγαιναν βόλτες, κάποιοι έκαναν και κάποιες… κοντρούλες. Με αυτά και με αυτά, μάθαιναν να αγαπούν την μοτοσυκλέτα και αυτή η αγάπη συνεχίζεται μέχρι σήμερα που έχουν ήδη… μεγαλώσει.
Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι νέοι δεν αρκούνται σε μίαν μικρή ή μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα. Θέλουν κάτι που θα εντυπωσιάζει. Επίσης τώρα η μοτοσυκλέτα έγινε ένα ακριβό «σπορ», αφού εκτός του ότι μερικές στοιχίζουν ένα σωρό λεφτά, πρέπει να έχεις και τον ανάλογο εξοπλισμό.
Ο εξοπλισμός ήταν πάντοτε αναγκαίος, όμως πόσοι από τους παλαιότερους τον χρησιμοποιούσαν τις δεκαετίες του ’70, ’80 και του ’90; Ελάχιστοι. Έτσι, αν και ο εξοπλισμός είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται για έναν σωστό μοτοσυκλετιστή, για τους νεαρούς φαντάζει ως ένα ακόμη κόστος – πολλές φορές απαγορευτικό, μιας και δεν έχουν τους πόρους. Έτσι είτε δεν αγοράζουν μοτοσυκλέτα, είτε αν αγοράσουν μια τότε δεν αγοράζουν τον σωστό εξοπλισμό. Βρίσκονται λοιπόν καβάλα σε μια superbike, χωρίς να μάθουν καλά καλά να οδηγούν και χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό. Μετά συμβαίνει κάποιο ατύχημα και φυσικά φταίει η μοτοσυκλέτα και όχι ο τρόπος που μεγαλώσαμε το παιδί μας.
Άραγε οι εταιρείες μοτοσυκλετών να έχουν σαν στόχο τους τους πιο ηλικιωμένους που έχουν περισσότερα λεφτά; Μπορεί τελικά να είμαστε όλοι «θύματα» του μάρκετινγκ των εταιρειών. Νομίζω όμως ότι η κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητες της. Διαφορετική είναι η κατάσταση στην Ιταλία, την χώρα του scooter και διαφορετική στην Αγγλία, την Γερμανία ή τις Η.Π.Α.
Σε κάποιες χώρες υπάρχει μια τάση των πιο ηλικιωμένων που επιστρέφουν στις μοτοσυκλέτες και αυτό μπορεί να είναι λόγω του μάρκετινγκ των εταιρειών, αλλά και λόγω του ότι έχουν περισσότερο χρόνο και λεφτά για να ευχαριστηθούν την μοτοσυκλέτα.
Ένας άλλος παράγοντας εδώ στην χώρα μας είναι οι γονείς, οι οποίοι προτιμούν να αγοράσουν στα παιδιά τους ένα ακριβό αυτοκίνητο, παρά μια φθηνή μοτοσυκλέτα που είναι πιο ‘επικίνδυνη’ όπως χαρακτηριστικά λένε. Φυσικά δεν μπορούμε να τους αδικήσουμε, αφού δεν έχουν την εμπειρία της μοτοσυκλέτας. Κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν όταν ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, συναντούσα πατέρα και γιό να ταξιδεύουν με τις μοτοσυκλέτες τους και να μοιράζονται εμπειρίες. Ο πατέρας δεν μετέδιδε μόνο την αγάπη του προς την μοτοσυκλέτα, αλλά και τις γνώσεις του για να γίνει το παιδί του καλός οδηγός μοτοσυκλέτας.
Φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το κράτος που προωθεί μεν το ποδήλατο, αλλά την μοτοσυκλέτα την πολεμά ή αν θέλετε δεν την προωθεί, πιστεύοντας πιθανότατα ότι αν λείψουν οι μοτοσυκλέτες από τους δρόμους, αυτοί θα γίνουν πιο ασφαλείς.
Προσωπικά πιστέυω ότι η μοτοσυκλέτα, εκτός από τα πολλά που προσφέρει στο άτομο που την οδηγεί, προσφέρει και στην κοινωνία. Η μοτοσυκλέτα και η σωστή οδήγηση, είναι αποδεδειγμένο ότι βοηθά στην κυκλοφορία που γίνεται πολλές φορές ανυπόφορη. Είναι ένα μέτρο που σε πολλές μεγαλουπόλεις προωθείται και θα πρέπει και εδώ κάποτε να εφαρμοστεί.
Οι λέσχες μοτοσυκλετών θα πρέπει να αγκαλιάσουν και να συμβουλεύσουν τους νεαρούς μοτοσυκλετιστές… όσους υπάρχουν. Κάποιος φίλος μου έλεγε ότι όταν ήταν νεαρός πήγε σε κάποια λέσχη από την οποία τον έδιωξαν, αφού δεν είχε εξοπλισμό. Οι νεαροί θα πρέπει να νοιώσουν ότι είναι ευπρόσδεκτοι έστω και με τα λάθη τους. Θα πρέπει οι λέσχες να βρουν τρόπους ώστε να προσελκύσουν τους νεαρούς μοτοσυκλετιστές.
Ελπίζουμε ότι και οι εταιρείες θα αλλάξουν κάποια στιγμή την πολιτική τους, ώστε να αγοράζουν μοτοσυκλέτες και οι πιο νεαροί.
Εσείς τί νομίζετε; Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, ή σύντομα οι μοτοσυκλέτες θα οδηγούνται μόνο από συνταξιούχους;
Καλές διαδρομές…..φορώντας πάντα το κράνος σας.
