Ταξιδιωτικό- Άννα Λίνκ Μακρή και Γιώργος Μακρή- Η.Π.Α. και Καναδάς Μέρος 3ον

 Αποφασίσαμε να μπούμε στις ΗΠΑ από την μικρή μεξικανική πόλη Tecate. Τα σύνορα εκεί είναι μικρά και δεν έχουν σχεδόν καθόλου κίνηση!
Η διαδικασία στα σύνορα των ΗΠΑ, κράτησε 10 λεπτά και κόστισε 14$ το άτομο, με τρεις μήνες βίζα.

Προτού μπούμε στην χώρα, ασφαλίσαμε τις μηχανές μας στην εταιρία Lion Group.
Η βενζίνη στην χώρα (Ιούλιος 2017) είναι με 0.60$/ το λίτρο πολύ φτηνή!

Έτσι τους επόμενους δύο μήνες, ταξιδεύουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες διασχίζοντας τις περιοχές
Καλιφόρνια, Αριζόνα, Γιούτα, Νέο Μεξικό, Ουαϊόμινγκ, Κολοράντο και Μοντάνα.

Αν και το ξέραμε, τρομάξαμε από τις τιμές στις ΗΠΑ. Τα πάντα είναι πολύ πιο ακριβά από ότι στο
Μεξικό. Οι τιμές των ξενοδοχείων είναι τσουχτερές, Η Χώρα όμως έχει μια όμορφη κάμπινγκ κουλτούρα και το ελεύθερο κάμπινγκ επιτρέπεται! Αποφασίσαμε από τώρα και στο εξής, να κοιμόμαστε στο «ξενοδοχείο εκατομμυρίων αστέρων».

Μαγειρεύουμε μόνοι μας και όμως αυτό κοστίζει περισσότερο, από ότι να τρως σε μεξικανικά
εστιατόρια.
Στα χωριά και στις πόλεις δεν υπάρχουν μικρά μαγαζιά, περίπτερα, παντοπωλεία ή λαϊκή αγορά, όπως τα ξέρουμε από το Μεξικό.
Όλα αυτά τα όμορφα μικροκαταστήματα με τους φιλικούς ιδιοκτήτες η τους αγρότες που πωλούν τα αγαθά τους, όλοι αυτοί αντικαταστάθηκαν εδώ στις ΗΠΑ, από το πολυεθνικό σούπερ μάρκετ
Γουόλμαρκτ!
Είναι σαν ένα σοκ κουλτούρας!
Σταματάμε στην μέση του χωριού και ρωτάμε που μπορούμε να αγοράσουμε φρούτα η ψωμί; η
απάντηση: 7χλμ σε αυτή την κατεύθυνση θα συναντήσετε το Γουόλμαρκτ!.. μόνο αυτό και τίποτε άλλο!
Το ψωμί που πουλάνε είναι σαν βαμβάκι, τα λαχανικά πανάκριβα! Φτηνότερες είναι οι κονσέρβες, και το έτοιμο πακεταρισμένο φαγητό με τεράστιες μερίδες κρέας!
Ένα τέτοιο σουπερμάρκετ μας κόστιζε τουλάχιστον 1,5 ώρα και αυτό για 2 μήλα, 2 μπανάνες, λίγο
ψωμί και κάτι για φαγητό!
Έτσι λοιπόν το, σε σύγκριση με το Μεξικό πιο απλό πράγμα, τα ψώνια, εδώ γίνεται κάτι που χρειάζεται καθημερινή οργάνωση!

Το Ταξίδι μας το αρχίσαμε με την θρυλική διαδρομή Route 66 και αυτό, μέχρι το Flagstaff. Το πρώτο μέρος μας άφησε την εντύπωση: μιας διαδρομής προς την κόλαση «Highway to Hell». Έρημος, ατελείωτοι δρόμοι που οδηγούν στο πουθενά και μια αφόρητη ζέστη.
Τρομακτικές διαδρομές, με αέρα που στην κυριολεξία ζεματάει και θερμοκρασίες να αγγίζουν τους 50οC βαθμούς..
Βουνά στον ορίζοντα που όσο και να οδηγούμε δεν τα πλησιάζουμε. Οι υψηλές θερμοκρασίες και η τεράστια απεραντοσύνη αυτής της χώρας, ήταν κάτι το οποίο τις πρώτες μέρες, δεν είχαμε προβλέψει και δεν είχαμε αρκετό νερό μαζί μας!.

Με θερμοκρασία πάνω από 45οC, σταματάμε στην άκρη του δρόμου, η αφόρητη ζέστη άρχισε να μας προκαλεί πανικό!
Η αδρεναλίνη αναλαμβάνει την συμπεριφορά μας! η ψευδαίσθηση ότι στα επόμενα
χιλιόμετρα θα βρούμε νερό και ίσκιο να ξεκουραστούμε λίγο, μας οδηγεί σε λάθος κινήσεις.. Γεμίσαμε το στομάχι μας με το ζεστό νερό που κουβαλούσαμε μαζί μας και χρησιμοποιήσαμε το τελευταίο λίτρο, για να βρέξουμε τα κράνη μας από μέσα και τα κοντομάνικα, που φορούσαμε κάτω από τα μπουφάν!
Λάθος κίνηση.. Η δροσιά κράτησε το πολύ 10 λεπτά! Από εκεί και μετά και για τα επόμενα 150χλμ. ήμασταν, χωρίς νερό, στο έλεος της ερήμου, του ήλιου και τις αφόρητης ζέστης!
Ο ιδρώτας μας, δεν προλαβαίνει να δροσίζει το δέρμα, γιατί στεγνώνει από τον καυτερό αέρα σε χρόνο μηδέν.
Μεγάλες αποστάσεις χωρίς ένα δέντρο για λίγο ίσκιο, ή το λιγότερο ένα θάμνο.
Με ζαλάδες, τις τελευταίες μας δυνάμεις, υπερθερμασμένοι και τελείως εξαντλημένοι, φτάσαμε στο περιβόητο βενζινάδικο Roys Motel!

 

Από αυτό το μοτέλ έχει απομείνει μόνο το βενζινάδικο και όσοι μιλάνε για την Route 66, εννοούν
ακριβώς αυτό το σημείο.
Εκεί βρήκαμε νερό, βενζίνη και τον πολυπόθητο ίσκιο.. καθίσαμε πάνω από 2 ώρες στο βενζινάδικο, πίνοντας ο καθένας μας από 2 λίτρα κρύο νερό! από εκεί είχαμε μπροστά μας άλλα 180χλμ. αφόρητη ζέστη μέχρι την επόμενη πόλη! Η διαδρομή ήταν το ίδιο εξαντλητική, εκτός του ότι αυτή την φορά είχαμε αρκετό νερό μαζί μας!
Στο Μεξικό, βρίσκαμε και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές και σε απόσταση των 20 με 30χλμ, ένα κατάστημα η ένα σπίτι, όπου πουλούσαν τρόφιμα, φρούτα και ποτά και από αυτή την άποψη ήμασταν καλομαθημένοι.

Νωρίς το βραδάκι φτάσαμε στην επόμενη πόλη, το Needles! Ούτε κατεβάσαμε τα πράγματά μας από τις μηχανές! Κατευθείαν στο δωμάτιο, κλιματισμό στο φουλ, και κάπου εκεί μας πήρε ο ύπνος!..
Έτσι οι πρώτες διαδρομές στις ΗΠΑ μας έγιναν ένα καλό μάθημα! Από εδώ και στο εξής αρχίσαμε να μαζεύουμε πληροφορίες για την διαδρομή που έχουμε μπροστά μας! Και το πιο κύριο για τις καιρικές συνθήκες. Δεν είναι μόνο η ζέστη που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα! Καταιγίδες, δυνατή βροχή, ή ακόμη και ανεμοστρόβιλοι, μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι σε αυτό το απέραντο τοπίο.
Το να έχουμε πάντα αρκετό νερό μαζί μας, ήταν το πρώτο πράγμα που μάθαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό ισχύει και για πεζοπορίες.
Σωστά προετοιμασμένοι, ακολουθήσαμε για εκατοντάδες χιλιόμετρα την Route 66!

Οδηγήσαμε σχεδόν 10 χιλιάδες χιλιόμετρα, αποκλειστικά μέσω τις φύσης και κυρίως μέσα από τα εθνικά πάρκα..Μα όταν μιλάμε για τα εθνικά πάρκα στις ΗΠΑ, εννοούμε τεράστιες εκτάσεις! Υπάρχουν 59 εθνικά πάρκα και όλα μαζί, έχουν ένα μέγεθος των 210.000χλμ² , σχεδόν το διπλάσιο μέγεθος από αυτό τις Ελλάδας, μαζί με την θάλασσα και τα νησιά της!
Το Yellowstone πάρκο για παράδειγμα είναι με 8.983χλμ² πολύ μεγαλύτερο από την Κρήτη! Και είναι και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο ενεργό υπέρ-ηφαίστειο στον κόσμο!.. Άγριες πανέμορφες περιοχές γεμάτες με ζώα!

Αυτό που μας πρόσφερε η άγρια φύση και το γεωλογικό περιβάλλον, ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μας και μας άφησε άφωνους.
Συχνά και όσο οδηγούσαμε, έπρεπε να υπενθυμίζει ο ένας στον άλλον να μην κοιτά τόσο στο τοπίο άλλα να προσέχει το δρόμο!
Οι Αμερικανοί των ηνωμένων πολιτειών φροντίζουν τη φύσης τους, στα εθνικά πάρκα υπάρχουν αυστηροί κανόνες που όλοι τους ακολουθούν.

Γνωρίσαμε μόνο φιλικούς, βοηθητικούς και φιλόξενους ανθρώπους. Η περιέργεια για το «που και από που», ήταν σε καθημερινή βάση και οι περισσότεροι ταυτιζόντουσαν με το ταξίδι μας!
Γνωρίσαμε πολλούς ταξιδιώτες που περνούν ολόκληρα χρόνια στον δρόμο!. Μαζί τους περάσαμε από λίγες ώρες μέχρι και αρκετές μέρες, ακούγοντας τις ιστορίες τους η ανταλλάζοντας εμπειρίες!

Με τέτοιες συναντήσεις και ένα τέτοιο ταξίδι η πλήξη δεν έρχεται ποτέ.
Θα έλεγα, πιο πολύ αποκτάς μια ψυχική ειρήνη.. και αυτή την βρίσκω σε μέρη όπου περικυκλώνομαι από την άγρια φύση, τους θορύβους της και ένα είδος ησυχίας που μόνο εκεί υπάρχει! Εκεί που γίνομαι ένα μαζί της..

Στις 14 Ιουλίου το 2017, αφήσαμε πίσω μας τις ΗΠΑ και μπήκαμε στον Καναδά!

Πως να περιγράψω τον Καναδά; ατέλειωτα δάση, άγρια φύση, άγρια ζώα. Εκεί που ο άνθρωπος πρέπει να προσέχει κάθε του κίνηση και που δεν είναι ο ισχυρότερος.
Μια χώρα που είναι πολύ αραιοκατοικημένη, έχει σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο του μόνο 3 κατοίκους..
Στην χώρα αυτή ταξιδέψαμε στις περιοχές Βρετανική Κολομβία και Αλβέρτο. Επισκευαστήκαμε τις πόλεις Calgary, Nelson, kaslo, slocan, Banff, Dunster, McBride, P.George Whistler Vancouver και κάναμε χιλιάδες χιλιόμετρα, στην γαλήνια φύση αυτής τις τεράστιας χώρας.

Γνωρίσαμε πολλούς καλούς ανθρώπους και αποκτήσαμε καινούργιους φίλους.
Τις πιο όμορφες στιγμές τις είχαμε στο Toad Rock ένα κάμπινγκ κοντά στο kaslo, που είναι αποκλειστικά για μοτοσικλετιστές.. κάθε βράδυ μαζεύονται εκεί γύρω στους 60 ταξιδιώτες με τις μοτοσυκλέτες τους.
Τα βράδια είναι γεμάτα όμορφες ιστορίες, ζωντανή μουσική, αλκοόλ και φαγητά από την ψησταριά.. Για τις διανυκτερεύσεις και τα ποτά δεν υπήρχαν τιμές. Ο καθένας πληρώνει αυτό που νομίζει ότι αξίζουν.
Τα χρήματα τα βάζουμε σε ένα φάκελο και τα ρίχνουμε στο γραμματοκιβώτιο όταν φεύγουμε. Κανένας δεν κοντρολάρει και οι ιδιοκτήτες, η Marry και ο Gran, αμείβονται με το παραπάνω για την εμπιστοσύνη που δείχνουν.. το σύστημα τους δουλεύει.!
Περάσαμε τόσο όμορφα εκεί που δεν καταλάβαμε πότε πέρασαν 3 εβδομάδες.

Ο Καναδάς, μας συνόδεψε με μια μελαγχολία.. ήταν η τελευταία χώρα του ταξιδιού μας και από το
Vancouver, επιστρέψαμε αεροπορικώς στην Φρανκφούρτη.

Οι Μοτοσυκλέτες μας δούλεψαν σαν ένα ελβετικό ρολόι, δεν είχαμε καμία βλάβη, κάψανε όλων των ειδών βενζίνη, μέχρι και αυτές που αναμιγνύουν νερό, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Το μόνο που χρειάστηκαν ήταν αλλαγή λαδιών και φίλτρων. Περίπου κάθε 14.000χλμ καινούργια λάστιχα (και αυτό γιατί ήμασταν βαρυφορτωμένοι) και που και που, καθάρισμα στο φίλτρο αέρος.
Σε αυτό το ταξίδι οδηγήσαμε 45 χιλιάδες χιλιόμετρα. Όλα αυτά τα έκανα με μια αλυσίδα! Δεν την λάδωσα ποτέ, αλλά χρησιμοποιούσα τέφλον σπρέι κάθε 300 με 400 χλμ. Η κατάστασή της είναι ακόμα οκ.

Και εμείς; Αυτό το ταξίδι άλλαξε τον τρόπο ζωής μας. Ταξίδια κάναμε πολλά στην ζωή μας αλλά έναν ολόκληρο χρόνο πάνω στην μηχανή, από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο, χωρίς σχέδιο, χωρίς περιορισμό, ποτέ στο παρελθόν! Αλλά το θέλουμε ξανά για το μέλλον! Μετά από ένα χρόνο στον δρόμο και τους τελευταίους 5 μήνες στην σκηνή, είχαμε πρόβλημα με τους τοίχους του σπιτιού μας.

Γυρίζοντας πίσω συνειδητοποιήσαμε πόσα πολλά ρούχα και αντικείμενα έχουμε. Το ταξίδι μας έκανε μινιμαλιστές.
Έτσι σχεδιάζουμε το επόμενο ταξίδι που ξεκινάει το φθινόπωρο του 2018. Είναι ένα σχέδιο όπως και το πρώτο! Η ημερομηνία που θα ξεκινήσουμε είναι έτοιμη ο προορισμός και η επιστροφή όχι!
Περισσότερες πληροφορίες για εμάς, το αναλυτικό ημερολόγιο του ταξιδιού μας με φωτογραφίες και βίντεο βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας www.wheel-of-time-gr.com
Στο facebook μας βρίσκετε εδω: https://www.facebook.com/wheeloftimegr/
Με αυτή την αφήγηση ελπίζουμε να σας πήραμε λίγο μαζί μας σε αυτό το όμορφο ταξίδι.