Δικαίωμα μας και όχι απαίτηση

Απρίλιος 2017. Η θερμοκρασία ανεβαίνει, όλα έχουν πρασινίσει και έχουν μπει στον ρυθμό της άνοιξης. Οι βόλτες με την μοτοσυκλέτα είναι απόλαυση και καθώς ταξιδεύεις αρχίζεις να ονειρεύεσαι μακρινά ταξίδια σε άλλες χώρες.

Αρχίζεις να το ψάχνεις και τότε η πραγματικότητα σε κτυπά κατάμουτρα. Είμαστε αποκλεισμένοι!!! Για μια ακόμη χρονιά είμαστε αποκομμένοι και απομονωμένοι στην Κύπρο. Η ακτοπλοϊκή σύνδεση παραμένει όνειρο και μην μου πείτε ότι υπάρχει πλοίο Ro-Ro, γιατί οι τιμές είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΕΣ. Αναφέρω ενδεικτικά ότι μια μοτοσυκλέτα από Λεμεσό – Λαύριο – Λεμεσό στοιχίζει 760 ευρώ, αν προσθέσεις και κάτι έξοδα, «εκτελωνιστικά» κλπ. φθάνεις γύρω στα 900. Αν προσθέσεις και το αεροπορικό εισιτήριο τότε μιλάμε για 1000 – 1200 ευρώ. Ένα αρκετά μεγάλο ποσό, που αν το συγκρίνεις με κάποια άλλα δρομολόγια, τότε καταλαβαίνεις πόσο ακριβή είναι η μετάβαση μας στην Ελλάδα. Αν θέλετε να ταξιδέψετε με την μοτοσυκλέτα σας από τον Πειραιά στο Ηράκλειο (Κρήτη) και πίσω, στοιχίζει 114 ευρώ. Υπάρχει όμως και άλλο παράδειγμα. Από την Πάτρα – Ανκόνα (Ιταλία)-Πάτρα, στοιχίζει 240 ευρώ. Η διαφορά είναι τεράστια. Γιατί αυτή η τεράστια διαφορά; Aς μας το απαντήσει ή ας το αιτιολογήσει κάποιος από την εταιρεία ή και από το υπουργείο συγκοινωνιών.

Εδώ και πολλά χρόνια έχει σταματήσει να υπάρχει ένα ferry που να μας συνδέει με την Ευρώπη. Το γιατί είναι εύκολο να απαντηθεί. ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Όπως σε όλους ανεξαρτήτως τους τομείς, είτε είναι παιδεία, υγεία, ή οτιδήποτε άλλο, σε όλα ανεξαιρέτως, εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των λίγων εις βάρος των πολλών. Γι’ αυτό άλλωστε όλα είναι στην κυριολεξία “χάλια”. Ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται σε αυτή την περίπτωση; Πρώτα από όλους των ίδιων των Ναυτιλιακών εταιρειών που δεν θέλουν να χάσουν της λεγόμενες «κρουαζιέρες», που οπωσδήποτε συμφέρουν αφού στοιχίζουν αρκετά. Γι’ αυτό άλλωστε και οι συνεχείς διαφημίσεις στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Επωφελούνται επίσης και οι αεροπορικές εταιρείες, αφού όλοι μας είμαστε αναγκασμένοι να ταξιδεύουμε με το αεροπλάνο. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι που επωφελούνται τους οποίους δεν μπορώ να σκεφτώ. Αυτοί πάντως που δεν επωφελούνται είμαστε εμείς, ο απλός κόσμος.

Δεν είναι μόνο οι μοτοσικλετιστές απο την Κύπρο που ονειρεύονται ένα ferry boat. Υπάρχουν αρκετοί μοτοσικλετιστές απο την Ελλάδα αλλά και απο άλλες χώρες που θα ήθελαν να επισκεφθούν το νησί μας με την μηχανή τους. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που φοβούνται τα αεροπλάνα και αναγκάζονται να έχουν σαν μόνη διέξοδο τους, τις «κρουαζιέρες». Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να μπορούν να βρεθούν στον Πειραιά με το όχημα τους (σε μια λογική τιμή), αλλά μάλλον θα αργήσει να υλοποιηθεί αυτό.

Υπάρχουν αρκετοί που χρησιμοποιούν την διέξοδο από τα κατεχόμενα. Υπάρχουν πλοία που μεταφέρουν εσένα και το όχημα σου στην Τουρκία και από εκεί μπορείς να πας Ελλάδα, η οπουδήποτε αλλού. Δεν επικροτώ αλλά ούτε και κατακρίνω, αλλά αυτό δεν είναι η λύση. Κατακρίνω  την κάθε κυβέρνηση μας που δεν κατανοεί την σοβαρότητα του προβλήματος να κάνει κάτι, ώστε να γίνει μια γραμμή Λεμεσός – Πειραιάς. Μας λένε ότι δεν συμφέρει στις εταιρείες. Ας δώσουν λοιπόν κάποια κίνητρα στις εταιρείες. Ας προσπαθήσουν πραγματικά και θα βρουν λύση.

Διερωτώμαι επίσης, γιατί ενώ υπάρχει πλοίο από την εταιρεία Grimaldi που έχει στο δρομολόγιο της Λεμεσό – Πειραιά, δεν μπορεί να κατεβάσει στον Πειραιά οχήματα; Είναι μήπως θέμα φόρων λιμανιού; Αν είναι αυτός ο λόγος γιατί δεν προσπαθούν οι κυβερνήσεις να το λύσουν;

Μας στερούν μια από τις βασικές μας ελευθερίες, την ελευθερία της διακίνησης στον 21ον αιώνα, σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά όλοι μα όλοι οι «κυβερνώντες» αγρόν ηγόρασαν. Κάθε μερικά χρόνια, θα γίνει κάποια συνάντηση και θα βγει κάποια ανακοίνωση, όπως το 2010 από την τότε υπουργό Συγκοινωνιών Κα Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλή.

«Για μας είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας και χαιρόμαστε πραγματικά και είμαστε ευγνώμονες, γιατί η Κυβέρνηση της Ελλάδας το είδε θετικά. Όπως είπε η τότε Υπουργός, έχουμε ήδη δρομολογήσει όλες τις διαδικασίες και ελπίζω σύντομα να μπορούμε αμοιβαία, να ανακοινώσουμε και την έναρξη αυτής της σύνδεσης. Τόσο για μας, αλλά και για την Ελλάδα πιστεύω, θα είναι μεγάλης σημασίας και οικονομικής, αλλά και πολιτικής και εθνικής».

Δυστυχώς, παρ’ όλες τις δηλώσεις που γίνονται κατά καιρούς, κανείς υπουργός και καμιά κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος και την δύναμη (ψυχική και ηθική), να κάνει κάτι. Αλλά θα μου πείτε σε ποιον τομέα έχουν κάνει κάτι, που θα αφήνει τον απλό κόσμο ικανοποιημένο;

Εμείς σαν μοτοσικλετιστές θα πρέπει επιτέλους να υψώσουμε την φωνή μας και να ακουστούμε. Να μάθουν οι κύριοι υπουργοί και οι κύριοι βουλευτές, ότι η ακτοπλοϊκή σύνδεση ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ. Είναι δικαίωμα μας και το διεκδικούμε.