Διαδρομή Βρέτσια – Γεφύρι του Τζιελεφού
Κάποτε διερωτώμαι αν κάνοντας γνωστή μια διαδρομή η κάποιους προορισμούς δεν τους οδηγούμε βασικά προς την καταστροφή τους, αφού ξαφνικά γεμίζουν από κόσμο, τουρίστες και….σκουπίδια.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι τέτοιες διαδρομές πρέπει να τις μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας και φίλους, ελπίζοντας ότι ο σεβασμός και η αγάπη προς την φύση θα επικρατήσει και θα μπορούμε να χαιρόμαστε αυτούς τους τόπους για πολλά, πολλά χρόνια.
Μια πολύ ωραία διαδρομή σε χωματόδρομο είναι η διαδρομή που ξεκινά από το εγκαταλελειμμένο τούρκικο χωριό Βρέτσια μέχρι το γεφύρι του Τζιελεφού.
Ξεκινήσαμε πρωί από Λεμεσό προς Πάφο, παίρνοντας τον παλιό δρόμο. Στρίψαμε προς Τίμη, περάσαμε από Αναρίτα, Νατά, Αξύλου, Ελεδιό, όπου ήπιαμε τον καφέ μας στο καφενείο του χωριού και προχωρήσαμε προς Γαλαταριά. Μικρά χωριά με λιγοστούς κατοίκους, κυρίως ηλικιωμένους να ζουν την καθημερινότητα τους. Στην συνέχεια φθάσαμε στο εγκαταλελειμμένο χωριό Βρέτσια. Ένα Τουρκοκυπριακό χωριό, που μετά το 1974 όταν έφυγαν οι κάτοικοι του αφέθηκε στην τύχη του. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε λίγο να βρούμε το χωριό αφού δεν υπάρχει καμμιά πινακίδα.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για τα πάντα. Περπατήσαμε στα μισοκαταστρεμένα σπίτια και προσπαθήσαμε να φανταστούμε πως ήταν παλιά το χωριό. Η τοποθεσία είναι εξαιρετική. Βρίσκεται στην αρχή του δάσους ανάμεσα στα δέντρα.
Είμασταν μόνοι μας εκεί, ερημιά και απόλυτη ησυχία. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν θα ήθελε να είναι εδώ το βράδυ. Νομίζω θα είναι λίγο τρομακτικό στο απόλυτο σκοτάδι ανάμεσα στα ερείπια.
Προχωρώντας ανακαλύψαμε τελικά ότι υπάρχει κάποιος κάτοικος, ο οποίος διατηρεί και Ταβέρνα, η οποία πάντως ήταν κλειστή. Ίσως να λειτουργεί κατά την κυνηγητική περίοδο. Φαντάζομαι ότι θα είναι σταθμός για τους κυνηγούς.
Αν φθάσετε ως την ταβέρνα, γυρίστε πίσω και προχωρήστε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο δρόμος είναι αρκετά καλός, χωματόδρομος μεν αλλά σε πολύ καλή κατάσταση. Μπροστά αρχίζει να ξετυλίγεται μια πολύ όμορφη διαδρομή μέσα στο δάσος ανάμεσα στα πεύκα που οδηγεί, αφού περάσετε από τον εκδρομικό χώρο Πέρα Βάσα, στο γεφύρι του Τζιελεφού. Κάπου στην διαδρομή υπάρχει ακόμα ένα Ενετικό γεφύρι, το λεγόμενο «Γεφύρι του Ρουδιά». Δυστυχώς κάπου το προσπεράσαμε χωρίς να το δούμε. Απ’ ότι κατάλαβα είναι λίγο δύσκολο να το βρεις.
Καθίσαμε στον εκδρομικό χώρο και φάγαμε τα σάντουιτς που πήραμε μαζί μας, απολαμβάνοντας την ησυχία και τον καθαρό αέρα του δάσους.
Φθάνοντας στο γεφύρι του Τζιελεφού θα πρέπει να διασχίσετε το ποτάμι. Ως συνήθως με τις λιγοστές βροχές δεν υπάρχει αρκετό νερό αλλά καλό θα είναι να είμαστε προσεκτικοί.
Από εκεί στρίψαμε δεξιά και βγήκαμε στο χωρίο Άγιος Νικόλαος. Προχωρήσαμε προς ‘Αρσος, και πήραμε τον δρόμο για Λεμεσό.
Ακόμη μια μονοήμερη διαδρομή έφθασε στο τέλος της. Την ευχαριστήθηκα αλλά πραγματικά δεν την χόρτασα. Τα χιλιόμετρα δεν είναι πολλά αλλά σου προσφέρει τόσα πολλά.
