Στο Βιετνάμ με μοτοσυκλέτα
Το να ταξιδέψεις σε μια ξένη χώρα μόνος με μοτοσικλέτα χρειάζεται αποφασιστικότητα και θάρρος.
Το να ταξιδέψεις όμως σε μια χώρα με εντελώς διαφορετική κουλτούρα, εντελώς άγνωστη γλώσσα, χρειάζεται κάτι περισσότερο, χρειάζεται τόλμη και αυτοπεποίθηση. Αυτά τα στοιχεία φαίνεται τα διαθέτει ο Κάρολος Παπαδόπουλος που διέσχισε το Βιετνάμ με μια Honda 125cc. Άλλωστε εκεί βρίσκεις μόνο Honda και οι μοτοσικλέτες δεν ξεπερνούν τα 125cc.
Την μοτοσικλέτα την αγόρασε στην τιμή των 200 δολαρίων και την οποία στο τέλος του ταξιδιού, πώλησε 150 δολάρια.
Η περιπέτεια και οι εμπειρίες ενός μήνα είναι πάρα πολλές, τόσες που άλλοι δεν ζουν σε μια ολόκληρη ζωή. Υπήρχαν στιγμές, ειδικά τις πρώτες μέρες, που ο Κάρολος αναρωτιόταν αν έκανε την σωστή επιλογή, οδηγώντας την μοτοσικλέτα κάτω από συνεχή βροχή και τα φορτηγά να περνούν επικίνδυνα από δίπλα του.
Το Βιετνάμ είναι χώρα της μοτοσικλέτας. Κυκλοφορούν 20 εκατομμύρια μοτοσικλέτες και τα πάντα κινούνται πάνω σ’αυτές, αφού τα αυτοκίνητα είναι μόνο για τους λίγους. Βλέπεις όλη την οικογένεια, μέχρι και τέσσερα-πέντε άτομα, πάνω στην μοτοσικλέτα. Φορτία μεταφέρονται με την μοτοσικλέτα και οτιδήποτε που δεν μπορεί να φανταστεί το μυαλό σου. Η οδήγηση είναι επικίνδυνη, αφού κώδικας οδικής κυκλοφορίας βασικά δεν υπάρχει. Ο πιο δυνατός είναι ο κυρίαρχος του δρόμου και αυτά είναι τα φορτηγά. Βράδυ είναι αδύνατο να οδηγήσεις, αφού είτε θα πέσεις σε κανένα λάκκο είτε πάνω σε κανένα ζώο που θα βρίσκεται στην μέση του δρόμου.
«Το πιο δύσκολο ήταν να βρεις βενζινάδικο» μας λέει και συνεχίζει, «πωλούσαν βενζίνη σε μπουκάλια στο δρόμο. Το ρεζερβουάρ ήταν μικρό και στην αρχή την έπαθα 2-3 φορές να μείνω από βενζίνη. Μετά κουβαλούσα μαζί μου σε ένα δοχείο».
Η αφήγηση του Κάρολου συνεχίζεται και εμείς βρισκόμαστε νοερά στο Βιετνάμ. Ξαναζούμε μαζί του τις περιπέτειες του και το τι αποκόμισε με την ανάμειξη του με τον απλό κόσμο.
Στον δρόμο συναντάς και γνωρίζεις πολύ κόσμο. Κάνεις φίλους, αλλά πάντα υπάρχουν και αυτοί που προσπαθούν να σε ξεγελάσουν, πουλώντας σου κάτι ακριβά. Δεν είναι τα μερικά δολάρια περισσότερο που θα πληρώσεις, αλλά η ιδέα ότι κάποιος σε παίρνει για κορόιδο και προσπαθεί να σε εκμεταλλευτεί. Στην αρχή προσπαθείς να κατανοήσεις την ανάγκη τους για εύκολο κέρδος, λόγω της φτώχιας τους, αλλά μετά αρχίζει να σε εκνευρίζει. Οι πιο πολλοί δεν μιλούν Αγγλικά και είναι δύσκολο να συνεννοηθείς.
Στο Hanoi και στο Ho Chi Minh (η πρώην Saigon) η κίνηση και ο θόρυβος είναι ανυπόφορα. Το να διασταυρώσεις ένα δρόμο είναι από μόνο του περιπέτεια. Το κορνάρισμα είναι το κάτι άλλο. Όλοι κορνάρουν και άτομα από δυτικές χώρες που δεν είναι συνηθισμένοι, δύσκολα συγκρατιούνται και δεν αρχίζουν να βρίζουν τους άλλους οδηγούς.
Υπάρχουν δύο δρόμοι που διασχίζουν το Βιετνάμ. Ο παραλιακός Α1 που είναι ο κύριος δρόμος και ένας στο εσωτερικό, το Ho Chi Minh trail. Το Ho Chi Minh trail ήταν μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν στον πόλεμο εναντίον των Αμερικάνων και τώρα είναι ένας πολύ όμορφος δρόμος, αλλά χρειάζεται να είσαι συνέχεια σε επαγρύπνηση, αφού στον δρόμο υπάρχουν συνέχεια παιδία, ζώα και κινδυνεύεις να κτυπήσεις κάπου. Δεν υπάρχουν μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι. Οι δρόμοι χρησιμοποιούνται ακόμη και για να απλώνουν οι χωρικοί τα σπαρτά τους.
Τα τοπία είναι φοβερά. Το μάτι δεν χορταίνει να βλέπει πράσινο. Η ζούγκλα σε συνδυασμό με την θάλασσα είναι χάρμα οφθαλμών. Το Βιετνάμ είναι μια στενόμακρη χώρα σε σχήμα «S» και με ακτογραμμή γύρω στα 3000 χμ. Ο Κάρολος είχε την τύχη να επισκεφθεί τις περίφημες και εντυπωσιακές σπηλιές που χρησιμοποιούσαν οι Βιετναμέζοι στον πόλεμο κατά των Αμερικάνων. Ολόκληρες πόλεις είχαν δημιουργηθεί κάτω από την γη.
Το Βιετνάμ άρχισε να προσελκύει αρκετό τουρισμό. Οι περισσότεροι φυσικά πάνε προς τις τουριστικές περιοχές, τα πολυτελή ξενοδοχεία και τις παραλίες.
Το κόστος ζωής είναι φθηνό και τα φαγητά στο δρόμο είναι τα καλύτερα. Ψήνονται μπροστά σου και με πολύ μικρό κόστος μπορείς να φας αστακούς και γαρίδες.
Σημαντικός τρόπος διασκέδασης είναι και το γνωστό ‘καραόκε’. Υπάρχουν αίθουσες στα οποία υπάρχει μεγάλη οθόνη, το γκαρσόνι σου φέρνει τα ποτά και εσύ διαλέγεις τα τραγούδια.
Το Βιετνάμ, είναι μια χώρα που πέρασε αρκετά από τους πολέμους με τους Γάλλους και τους Αμερικάνους και αυτό φαίνεται στις αντιδράσεις κάποιων, που δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν ξένους. Ο πληθυσμός είναι γύρω στα 86 εκατομμύρια. Η χώρα είναι μια από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες οικονομικά χώρες μετά τις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων 10 χρόνων, όμως υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος και πολλή φτώχια.
Το ταξίδι του Κάρολου τελείωσε που όπως λέει και ο ίδιος «Σαν ένα όνειρο που τελείωσε», οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες όμως θα τον συνοδεύουν μια ζωή.
