Marco Simoncelli – MotoGP – Week 43
Ήταν 23/10 του 2011 όταν το παιδί με το φουντωτό μαλλί ‘χάθηκε’ στην Στροφή 8 του δεύτερου γύρου του GP Μαλαισίας, σε ένα δυστύχημα που ακόμα και σήμερα ηχεί στα paddock του MotoGP…
Ο Marco Simoncelli γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1987 και αγωνίστηκε στα Grand Prix για σχεδόν 10 χρόνια. Έλαβε μέρος στις δίχρονες κατηγορίες των 125cc και 250cc, κατακτώντας μάλιστα τον ένα και μοναδικό Τίτλο του (2006), ενώ στη συνέχεια πέρασε στη μεγάλη κατηγορία για λογαριασμό της Honda.
Οδήγησε για δύο χρόνια για τον Fausto Gresini κατακτώντας μάλιστα δύο βάθρα. Όμως όλα τα παραπάνω, είναι απλά μέρος ενός βιογραφικού. Του βιογραφικού ενός σπουδαίου αναβάτη που έφερε έναν ‘αέρα ανανέωσης’ στο MotoGP, με το χαμόγελο, την ζωντάνια και την παιδικότητά του.
Ο Marco Simoncelli ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος και αναβάτης. Η παρουσία του ‘πλημμύριζε’ κάθε χώρο στον οποίο βρισκόταν, είτε αυτός ήταν εντός πίστας είτε εκτός αυτής.
Η φιλία του με τον Valentino Rossi εκτόξευσε την δημοτικότητά του στα ύψη, ενώ το επιθετικό οδηγικό στυλ και το ρίσκο που έπαιρνε πάνω στη μοτοσυκλέτα του τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο αγαπητούς αναβάτες που έχουν περάσει ποτέ από τους αγώνες ταχύτητας – οποιουδήποτε μηχανοκίνητου αθλήματος.
Όταν ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία το 2010, όλοι περίμεναν μεγάλα πράγματα από αυτόν. Το ίδιο και η Honda, η οποία έβλεπε στο πρόσωπό του τον επόμενο μεγάλο Ιταλό αναβάτη, δίνοντάς του μια RC213V με εργοστασιακή υποστήριξη. Ο ‘Sic’ άργησε κάπως να δείξει τι μπορεί να κάνει, περνώντας μια δύσκολη πρώτη χρονιά.
Το 2011 όμως, το άστρο του άρχισε να λάμπει. Δυνατές εμφανίσεις, pole position, δύο βάθρα και μερικοί ‘εχθροί’ (Lorenzo-Pedrosa), ήταν κάποια από τα επιτευγματά του.
Οι προσδοκίες των φίλων του αθλήματος άρχισαν να επιβεβαιώνονται, πάνω όμως που ξεδίπλωνε το σπουδαίο ταλέντο του, ‘έφυγε’ άδοξα στο προτελευταίο αγώνα της χρονιάς…
Παρ’ όλο που ο Marco Simoncelli δεν είναι πια μαζί μας, εντούτοις η φιγούρα του και το χαμόγελό του έχουν μείνει για πάντα χαραγμένα στους απανταχού φίλους των αγώνων – και όχι μόνο. Άλλωστε, ο λευκοφορεμένος αναβάτης με τις χαρακτηριστικές δύο κόκκινες λωρίδες και τον ιαγουάρο ως έμβλημα του, θα ‘αγωνίζεται’ για πάντα στη μνήμη μας…
