Αφιέρωμα Marc Marquez: Ο πρωταθλητής των «μεγάλων»

Είναι αλήθεια ότι ο Marc Marquez είναι ένας αναβάτης με αρκετούς φίλους και ακόμη περισσότερους ορκισμένους εχθρούς. Σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις όμως, δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς ότι είναι ένα τεράστιο, φυσικό ταλέντο.

Γεννημένος στις 17 Φεβρουαρίου του 1993 στο χωριό Cervera της Καταλωνίας, o Marc δείχνει από νωρίς την αγάπη του προς τις μοτοσυκλέτες. Οι γονείς του, Roser και Julia, αντιλαμβάνονται αμέσως την «κλίση» του γιού τους και του προσφέρουν την πρώτη του μοτοσυκλέτα ως δώρο γενεθλίων, μόλις στα τέσσερά του χρόνια.

Ο νεαρός Marquez πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση σε αγώνες στα τέλη της δεκαετίας του ’90, προτιμώντας αρχικά το χώμα και πιο συγκεκριμένα το Enduro. Το 2001 είναι και η χρονιά που ο οκτάχρονος τότε Marc, κατακτά τον πρώτο του τίτλο στο Καταλανικό πρωτάθλημα.

Οι χωμάτινοι αγώνες του αρέσουν, όμως βρίσκει την πραγματικά μεγάλη του αγάπη, όταν και οδήγησε την πρώτη του μοτοσυκλέτα δρόμου. Τις χρονιές 2002 – 2006 συμμετέχει στα τοπικά πρωταθλήματα, γνωρίζοντας μάλιστα και τον μέντορα που διατηρεί έως και σήμερα· τον πρώην Παγκόσμιο Πρωταθλητή των 125cc, Emilio Alzamora.

O Ισπανός βλέπει στο πρόσωπο του Marquez τον αναβάτη που θα διαπρέψει τα επόμενα χρόνια στο Παγκόσμιο στερέωμα και αναλαμβάνει να τον βοηθήσει ώστε να φτάσει στην κορυφή. Ταυτόχρονα όμως με τον μέντορά του, ο Καταλανός γνωρίζει και έναν εκ των μεγαλύτερων αντιπάλων που συνάντησε στην καριέρα του. Ο λόγος φυσικά, για τον Pol Espargaro.

Η πρώτη «σύγκρουση» των δύο έρχεται το 2004 στην κατηγορία 125cc, με τον Pol να επικρατεί του rookie Marc που όμως τερμάτισε 2ος. Οι επόμενες δύο χρονιές του ανήκουν, με τον Marquez να παίρνει δύο διαδοχικούς τίτλους, πριν μεταπηδήσει ολοκληρωτικά στο Ισπανικό Πρωτάθλημα CEV.

Το 2007 τερματίζει 9ος στην τελική κατάταξη με μία KTM FRR 125, κατακτώντας μάλιστα την πρώτη του νίκη στην ιστορική πίστα της Χερέθ. Η επόμενη χρονιά αποτελεί ορόσημο για τον Marquez, μιας και είχε έρθει πια η ώρα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των 125cc. Στην εκκίνηση του πρώτου του αγώνα, είναι μόλις 15 ετών και 56 ημερών.

Ο τελικός του απολογισμός είναι μια 13η θέση, οδηγώντας για λογαριασμό της Repsol KTM. Ο Ισπανικός κολοσσός δείχνει αμέσως το ενδιαφέρον του για το νεαρό ταλέντο και τον ακολουθεί έκτοτε σε όλη του την καριέρα ως σήμερα. Την ίδια χρονιά μάλιστα κατακτά στο Βρετανικό GP το πρώτο βάθρο της καριέρας του, ενώ γίνεται ο νεαρότερος Ισπανός που το καταφέρνει.

Το 2009 είναι πιο έτοιμος, κατακτά ακόμη ένα βάθρο σε συνδυασμό με 2 pole positions. Η πολυπόθητη νίκη όμως δεν έρχεται ακόμη και ο Ισπανός ολοκληρώνει τη χρονιά στην 8η θέση. Το 2010 όμως είναι η χρονιά του. Η νίκη που άργησε δύο χρόνια να έρθει, ήρθε… σε μεγάλες δόσεις, με τον αναβάτη της Derbi πια, να κερδίζει τον πρώτο του Παγκόσμιο Τίτλο στα 125cc. Δέκα νίκες, 12 pole positions και ισάρριθμα βάθρα του δίνουν τον τίτλο με 310 βαθμούς.

Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει να μετακομίζει στη μεσαία κατηγορία, οδηγώντας μια μοτοσυκλέτα με πλαίσιο της Suter, για την ομάδα Catalunya Caixa Repsol. Ο Ισπανός είναι και πάλι εξαιρετικός, κάνει δυνατούς αγώνες και στην πρώτη του χρονιά κυνηγά και τον τίτλο. Έναν τίτλο που ως και το Αυστραλέζικο GP είχε το πάνω χέρι, το οποίο και άρχισε σταδιακά να χάνει στους τελευταίους τρεις αγώνες.

Μια απρόσεκτη κίνηση στην Αυστραλία και η μη συμμετοχή του στα τελευταία δύο GP λόγω τραυματισμού του στερούν τον τίτλο, όμως οι επτά νίκες του, τα έντεκα βάθρα και ακόμη επτά pole positions, δείχνουν αν μη τι άλλο ότι ο Marquez έχει έρθει για να μείνει. Για το 2012 όλοι τον θέλουν στο MotoGP, ο ίδιος όμως θέλει τίτλο στη Moto2 και το κάνει εμφανές ευθύς με την εκκίνηση της χρονιάς.

Με τον Pol Espargaro αγωνίζονται αντιμέτωποι μια ζωή και στη Moto2, οι μάχες τους γίνονται λυσσαλέες. Το 2012 παλεύουν «δίχως αύριο», κάθε φορά που οι δύο τους βρίσκονται μαζί στην πίστα η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. O Marquez όμως τον νικάει και πάλι, σε μια χρονιά που κατέκτησε εννέα νίκες, δεκατέσσερα βάθρα, ενώ εκκίνησε από την pole position επτά φορές.

Το 2013, το ήδη διάσημο #93 με το εντυπωσιακό στυλ οδήγησης, έχει έρθει η ώρα να «ανέβει» στο κορυφαίο πρωτάθλημα δύο τροχών του κόσμου. Ενάντια στους καλύτερους και πιο καταξιωμένους αναβάτες, σε μια από τις καλύτερες εποχές του MotoGP από πλευράς ανταγωνισμού, ο Marquez καλείται να αποδείξει την αξία του.

Με τη Repsol να θέλει πάση θυσία να τον έχει με το μέρος της, ο 20χρονος αναβάτης προετοιμάζεται για το πρωτάθλημα με μια RC213V, ως teammate του Dani Pedrosa και αντικαταστάτης του Casey Stoner ο οποίος αποχώρησε. Οι προσδοκίες είναι ήδη υψηλές, με το αφεντικό του HRC, Shuhei Nakamoto, να τον θέλει στο βάθρο από τον πρώτο κιόλας αγώνα.

Ο Marquez δεν απογοητεύει, δίνει τρομερές μάχες με τον Valentino Rossi στο Qatar και τερματίζει 3ος. Ο επόμενος αγώνας στο Texas βλέπει το δίδυμο της Repsol να μάχεται, με τον νεαρό αστέρι της Honda να κερδίζει για πρώτη φορά στην καριέρα του αγώνα του MotoGP. Είναι μόλις το δεύτερό του GP και είναι μόλις 20 ετών και 63 ημερών… Ταυτόχρονα, παίρνει και ηνία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όντας ο νεαρότερος σε ηλικία αναβάτης που το πράττει.

Η χρονιά του είναι ονειρική, εκμεταλλεύεται άριστα τις ατυχίες των Jorge Lorenzo και Dani Pedrosa και με 6 νίκες, 16 βάθρα (σε 18 αγώνες, ως rookie!) και 9 pole positions, κατακτά στην πρώτη του προσπάθεια τον βαρύτιμο τίτλο του MotoGP. Μαζί με τον Kenny Roberts Sr, είναι οι μοναδικοί αναβάτες στην ιστορία που φτάνουν σε αυτό το κατόρθωμα, με το Marquez όμως να είναι νεαρότερος (20 ετών και 266 ημερών).

Το 2014 ο κόσμος στα paddock – εύλογα – αναρωτιέται: αν παίρνει το πρωτάθλημα στην πρώτη του προσπάθεια, τι θα κάνει με ένα χρόνο εμπειρίας; O Marquez είναι και πάλι εκεί για να δώσει απαντήσεις, χωρίς όμως λόγια. Μόνο πράξεις, τον φέρνουν στην πρώτη θέση των πρώτων 10(!) αγώνων του πρωταθλήματος, κάνοντάς τον να δείχνει άτρωτος.

Κανείς δεν μπορεί να τον πλησιάσει, όλοι δείχνουν ανίκανοι να τον αποτρέψουν από το να κατακτήσει τον 2ο συνεχόμενο Παγκόσμιο Τίτλο του στο MotoGP. Πράγματι τα καταφέρνει, αν και στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος οι αντίπαλοί του έχουν βελτιωθεί και τον δυσκολεύουν.

Οι νίκες του 13, ισάρριθμες και οι pole, με 14 τερματισμούς στο βάθρο και 362 βαθμούς, τον καθιστούν απόλυτο κυρίαρχο της χρονιάς. Ο ίδιος, μετά την μεγαλειώδη επιτυχία του στο πρώτο μισό της χρονιάς, θεωρεί την επιτυχία δεδομένη και ξεκινά τα λάθη. Λάθη που μπορεί να μην του κόστισαν την ίδια χρονιά, του κόστισαν όμως την ερχόμενη.

Το 2015 είναι μια δύσκολη χρονιά για τον Ισπανό. Είναι  22 ετών και είναι ήδη δύο φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής MotoGP και τέσσερις συνολικά, έτσι η ήττα δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή. Ξεκινά με λάθος στο Qatar και τερματίζει 5ος, βρίσκεται ήδη πίσω στη βαθμολογία και δεν είναι συνηθισμένος.

Δύο αγώνες μετά στην Αργεντινή, ξεκινάει η πρώτη μεγάλη σύγκρουση με τον πρώην πια φίλο του, Valentino Rossi. Οι δύο τους είχαν άριστες σχέσεις έως εκείνη τη χρονιά, οι οποίες όμως ως το τέλος της είχαν μια για πάντα καταστραφεί.

Ο Marquez κάνει πολλά λάθη εκείνη την περίοδο, από τον 3ο αγώνα και μετά βρίσκεται να κυνηγά ένα «τραίνο – φάντασμα», στην προσπάθεια που έκανε για ακόμη ένα τίτλο. Δεν το προλαβαίνει ποτέ και ολοκληρώνει 3ος στο πρωτάθλημα, με 5 νίκες και εννέα βάθρα.

Οι έξι εγκαταλείψεις του από πτώσεις, καθορίζουν την έκβαση της χρονιάς του. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς γίνεται το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο του MotoGP, «χωρίζοντας» του φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού, εξ’ αιτίας της κόντρας του με τον Rossi.

Και φτάνουμε στο 2016… Ο πάλαι ποτέ ασυγκράτητος Marquez έχει πεισμώσει, δεν τον ενδιαφέρει να κερδίσει αγώνες, αλλά τον τίτλο. Η νέα προσέγγιση του φαίνεται ευθύς και ο ίδιος κάνει το καλύτερο δυνατό με μια μοτοσυκλέτα που στους πρώτους αγώνες, δεν ήταν και η καλύτερη.

Μέσα στη χρονιά δίνει σπουδαίες μάχες, κρατάει γερά (περισσότερο τον κακό του εαυτό) και παίρνει νίκες όταν απαιτείται, παίζοντας καλή «άμυνα» όταν δεν μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω.

Αυτό που κάνει πλέον πιο έντονα από ποτέ, είναι η τελειοποίηση του «δεν πέφτω». Ο Ισπανός, με εξαιρετικές κινήσεις και αντανακλαστικά, αρνείται να πέσει, είτε όταν αυτό συνέβη σε δοκιμές (Brno), είτε σε αγώνα (Βαρκελώνη).

Ο τελικός απολογισμός είναι 5 νίκες (ίσος αριθμός με το 2015) και 12 βάθρα, που του δίνουν τον τίτλο μέσα στο «σπίτι» της Honda, τρία GP πριν το τέλος. Ο Marquez ανεβαίνει ξανά στην κορυφή του κόσμου και ισοφαρρίζει τον Jorge Lorenzo στους 5 (συνολικά) Παγκόσμιους Τίτλους.

Όσο για τη νέα χρονιά; Ο 24χρονος (σχεδόν) αναβάτης της Repsol, είναι και πάλι αυτός που όλοι θα θέλουν να νικήσουν. Πάντως, ο Marc, έχει πλέον και το μυαλό (την ταχύτητα την είχε ανέκαθεν), ώστε να συνεχίσει να επικρατεί στο MotoGP. Για τους παραπάνω λόγους όμως, αν κάποιος τον νικήσει, θα ξέρει ότι έχει κερδίσει έναν από τους καλύτερους αναβάτες που γεννήθηκε ποτέ…