Σκέψεις και απόψεις για την μοτοσυκλέτα

Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι η μοτοσυκλέτα κερδίζει έδαφος τόσο παγκόσμια, όσο και στο νησί μας την Κύπρο, είτε ως ψυχαγωγία είτε ως καθημερινό μέσο διακίνησης.

Τις Κυριακές οι δρόμοι γεμίζουν από μοτοσυκλέτες που εξορμούν προς διάφορες κατευθύνσεις. Οι οργανωμένες λέσχες μοτοσυκλετών έχουν πληθύνει και άρχισαν να δημιουργούνται χώροι όπου μπορείς να βρεθείς με άλλους μοτοσυκλετιστές, να συζητήσεις και να ανταλλάξεις ιστορίες και απόψεις.

Δυστυχώς όμως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θεωρούν τις μοτοσυκλέτες υποκουλτούρα και τους μοτοσυκλετιστές παράδειγμα κακό για τα παιδιά τους.

Την περίοδο των Χριστουγέννων βρέθηκα σε κάποιο φιλικό σπίτι όπου υπήρχαν αρκετοί άγνωστοι, που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι ποτέ δεν είχαν ανεβεί σε μοτοσυκλέτα. Δεν θυμάμαι πως, αλλά κάποια στιγμή η κουβέντα έπεσε στους μοτοσυκλετιστές. Κάποιος που με ήξερε ανέφερε ότι οδηγώ μοτοσυκλέτα και ότι έχω ταξιδέψει με την μοτοσυκλέτα σε άλλες χώρες. Οι άλλοι καλεσμένοι με κοίταξαν στην αρχή με απορία και άρχισαν τις συνηθισμένες ερωτήσεις. «Γιατί οδηγάς μοτοσυκλέτα;», «Που ταξίδεψες;», «Μόνος σου;», «Δεν φοβάσαι;» Προσπάθησα να απαντήσω στις ερωτήσεις και να τους εξηγήσω για την απόλαυση και την ικανοποίηση που νοιώθει κάποιος όταν οδηγά μοτοσυκλέτα. Την ελευθερία που νοιώθεις και πως μπορείς να βλέπεις τα πάντα διαφορετικά γύρω σου. Το πόσο υπέροχο είναι να ξυπνάς το πρωί, να φορτώνεις τα πράγματα σου και να φεύγεις για άγνωστους τόπους.

Δυστυχώς από το ύφος τους διέκρινα μιαν υποτίμηση και ειρωνεία. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την αγάπη μου για την μοτοσυκλέτα και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι έλεγα. Είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις κάποιο κουμουνιστή ότι ο καπιταλισμός είναι καλό σύστημα η το αντίθετο.  Γι’ αυτό άλλαξα γρήγορα κουβέντα.

Δεν τους παρεξηγώ, αντιθέτως τους καταλαβαίνω. Δεν έχουν ανεβεί ποτέ σε μοτοσυκλέτα, έτσι δεν μπορούν να νοιώσουν την ελευθερία και την οδηγική απόλαυση που σου προσφέρει. Τους καταλαβαίνω γιατί στην ζωή τους έχουν μάθει να βαδίζουν στα σίγουρα. Να βολεύονται σε μια δουλειά, να μην παίρνουν καθόλου ρίσκο στην ζωή τους και τα ταξίδια τους στο εξωτερικό, να τα κάνουν με οργανωμένες εκδρομές. Να οδηγούν τα πολυτελή αυτοκίνητα τους και όταν εκνευριστούν από την κίνηση στους δρόμους, να προσπαθούν να μην αφήσουν τον μοτοσυκλετιστή να περάσει ανάμεσα τους.

Ευτυχώς για τους μοτοσυκλετιστές, η ζωή είναι διαφορετική. Η ζωή έχει συγκινήσεις και ενδιαφέρον. Οδηγώντας μοτοσυκλέτα συμμετέχεις και δεν είσαι απλός θεατής. Γίνεσαι ένα με την φύση αφού νοιώθεις κάθε αλλαγή της. Αισθάνεσαι το κρύο, την ζέστη, τον αέρα και τις μυρωδιές του κάθε τόπου.

Εκείνη την νύκτα κατάλαβα ότι μπορεί να μην μπορούμε να πείσουμε τον υπόλοιπο κόσμο να αγαπά την μοτοσυκλέτα, αλλά αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι να καταλάβουν την ύπαρξη μας. Να μας βλέπουν και να μας προσέχουν στον δρόμο. Να καταλάβουν ότι ο δρόμος δεν είναι μόνο για τα αυτοκίνητα αλλά υπάρχουν και οι μοτοσυκλέτες. Να καταλάβουν ότι υπάρχουμε και εμείς.

 Καλές διαδρομές…φορώντας πάντα το κράνος σας.

Αφήστε μια απάντηση